Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vasa conclamare

  • 1 vasa

    1.
    văs, vădis, m., a bail, security, surety (in gen., while praes is confined to pecuniary matters; cf.

    also sponsio): vas appellatus, qui pro altero vadimonium promittebat,

    Varr. L. L. 6, 74 Müll.:

    vas factus est alter (Damon) ejus sistendi, ut si ille non revertisset, moriendum esset ipsi,

    Cic. Off. 3, 10, 45:

    vades poscere,

    id. Rep. 2, 36, 61:

    se dare vadem pro amico,

    id. Fin. 2, 24, 79:

    deserere vades,

    Liv. 39, 41, 7; Hor. S. 1, 1, 11 Heind.—
    B.
    Trop.:

    vestram virtutem rerum quas gesturus sum, vadem praedemque habeo,

    Curt. 9, 2, 25.
    2.
    vās, vāsis; plur. vāsa, ōrum (anteclass. collat. form of the nom. sing. vāsum, Cato ap. Gell. 13, 23, 1; Fab. Pict. ap. Non. 544, 26; Plaut. Truc. 1, 1, 33 sq.:

    vasus fictilis,

    Petr. 57, 8; dat. plur. vasibus, Gargil. Martial. Pomif. Arb. 4, 4; apocopated, vas' argenteis, for vasis, acc. to Cic. Or. 45, 153), n. [Sanscr. root, vas-, to put on; vastram, clothing; Gr. hennumi, heima; Lat. vestis].
    I.
    In gen., a vessel, dish; also, a utensil, implement of any kind:

    vasa ahena ex aedibus (rapere),

    Plaut. Ps. 2, 2, 61:

    aliquod vasum argenteum Aut aliquod vasum ahenum,

    id. Truc. 1, 1, 33:

    nihil relinquo in aedibus Nec vas nec vestimentum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 89:

    corpus quasi vas est, aut aliquod animi receptaculum,

    Cic. Tusc. 1, 22, 52; cf. Vulg. 1 Thess. 4, 4:

    quassatis undique vasis, Diffluere umorem,

    Lucr. 3, 435:

    sincerum est nisi vas, quodcumque infundis acescit,

    Hor. Ep. 1, 2, 54:

    vinarium,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    argentea,

    id. ib.; Hor. S. 2, 7, 72:

    Corinthia et Deliaca,

    Cic. Rosc. Am. 46, 133:

    Samia,

    Plaut. Capt. 2, 2, 41; Cic. Mur. 36, 75:

    escaria,

    Plin. 37, 2, 7, § 18.—Of implements for supporting any thing:

    si vasa sint legata, non solum ea continentur, quae aliquid in se recipiunt edendi bibendique causā paratum, sed etiam quae aliquid sustineant: et ideo scutellas vel promulsidaria contineri,

    Dig. 34, 2, 20.—
    2.
    Military equipments, baggage:

    ille ex Siciliā jam castra commoverat et vasa collegerat,

    had packed up, Cic. Verr. 2, 4, 19, § 40:

    vasa colligere,

    Liv. 21, 47, 2; 27, 47, 8; cf.

    trop.: vasa in senectute colligere,

    Sen. Ep. 19, 1:

    vasa conclamare,

    to give the signal for packing up, Caes. B. C. 1, 66: 3, 37.—
    3.
    Agricultural implements:

    vasa quae utilia culturae sunt, aratrum, ligones, sarcula, falces, bidentes,

    Dig. 33, 7, 8.—
    4.
    Of beehives, Col. 9, 6, 1.—
    5.
    Of hunting implements, Grat. Cyn. 219.—
    II.
    In mal. part., Auct. Priap. 70; cf.

    in a double sense,

    Plaut. Poen. 4, 2, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > vasa

  • 2 vas

    1.
    văs, vădis, m., a bail, security, surety (in gen., while praes is confined to pecuniary matters; cf.

    also sponsio): vas appellatus, qui pro altero vadimonium promittebat,

    Varr. L. L. 6, 74 Müll.:

    vas factus est alter (Damon) ejus sistendi, ut si ille non revertisset, moriendum esset ipsi,

    Cic. Off. 3, 10, 45:

    vades poscere,

    id. Rep. 2, 36, 61:

    se dare vadem pro amico,

    id. Fin. 2, 24, 79:

    deserere vades,

    Liv. 39, 41, 7; Hor. S. 1, 1, 11 Heind.—
    B.
    Trop.:

    vestram virtutem rerum quas gesturus sum, vadem praedemque habeo,

    Curt. 9, 2, 25.
    2.
    vās, vāsis; plur. vāsa, ōrum (anteclass. collat. form of the nom. sing. vāsum, Cato ap. Gell. 13, 23, 1; Fab. Pict. ap. Non. 544, 26; Plaut. Truc. 1, 1, 33 sq.:

    vasus fictilis,

    Petr. 57, 8; dat. plur. vasibus, Gargil. Martial. Pomif. Arb. 4, 4; apocopated, vas' argenteis, for vasis, acc. to Cic. Or. 45, 153), n. [Sanscr. root, vas-, to put on; vastram, clothing; Gr. hennumi, heima; Lat. vestis].
    I.
    In gen., a vessel, dish; also, a utensil, implement of any kind:

    vasa ahena ex aedibus (rapere),

    Plaut. Ps. 2, 2, 61:

    aliquod vasum argenteum Aut aliquod vasum ahenum,

    id. Truc. 1, 1, 33:

    nihil relinquo in aedibus Nec vas nec vestimentum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 89:

    corpus quasi vas est, aut aliquod animi receptaculum,

    Cic. Tusc. 1, 22, 52; cf. Vulg. 1 Thess. 4, 4:

    quassatis undique vasis, Diffluere umorem,

    Lucr. 3, 435:

    sincerum est nisi vas, quodcumque infundis acescit,

    Hor. Ep. 1, 2, 54:

    vinarium,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    argentea,

    id. ib.; Hor. S. 2, 7, 72:

    Corinthia et Deliaca,

    Cic. Rosc. Am. 46, 133:

    Samia,

    Plaut. Capt. 2, 2, 41; Cic. Mur. 36, 75:

    escaria,

    Plin. 37, 2, 7, § 18.—Of implements for supporting any thing:

    si vasa sint legata, non solum ea continentur, quae aliquid in se recipiunt edendi bibendique causā paratum, sed etiam quae aliquid sustineant: et ideo scutellas vel promulsidaria contineri,

    Dig. 34, 2, 20.—
    2.
    Military equipments, baggage:

    ille ex Siciliā jam castra commoverat et vasa collegerat,

    had packed up, Cic. Verr. 2, 4, 19, § 40:

    vasa colligere,

    Liv. 21, 47, 2; 27, 47, 8; cf.

    trop.: vasa in senectute colligere,

    Sen. Ep. 19, 1:

    vasa conclamare,

    to give the signal for packing up, Caes. B. C. 1, 66: 3, 37.—
    3.
    Agricultural implements:

    vasa quae utilia culturae sunt, aratrum, ligones, sarcula, falces, bidentes,

    Dig. 33, 7, 8.—
    4.
    Of beehives, Col. 9, 6, 1.—
    5.
    Of hunting implements, Grat. Cyn. 219.—
    II.
    In mal. part., Auct. Priap. 70; cf.

    in a double sense,

    Plaut. Poen. 4, 2, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > vas

  • 3 vās

        vās vāsis, n plur. vāsa, ōrum    [2 VAS-], a vessel, dish, utensil: corpus quasi vas est, aut aliquod animi receptaculum: Sincerum est nisi vas, quodcumque infundis acescit, H.: domus referta vasis Corinthiis: vasa caelata.—Equipments, luggage, baggage: vasa conlegerat, had packed up: vasa silentio conligere, L.: vasa conclamare, to signal for packing up, Cs.
    * * *
    vessel, dish; vase; pack/kit; utensil, instrument; equipment/apparatus (pl.)

    Latin-English dictionary > vās

  • 4 vas

    I adis m.
    поручитель (преим. в уголовных делах, см. тж. praes I) ( va- dem se dare alicui pro aliquo C)
    aliquid vadem praedemque habere alicujus rei QC — считать что-л. верным залогом чего-л
    II vās, vāsis (pl. vasa, ōrum) n.
    1) сосуд, посуда (aureum C; fictĭle Nep, Sen; vinarium C)
    2) тж. pl. домашняя утварь, обстановка (nec v. nec vestimentum Ter; vasa comitesque L)
    3) pl. воен. походные вещи, снаряжение
    4) pl. сельскохозяйственные орудия Dig
    5) pl. пчелиные ульи Col
    6) pl. охотничьи принадлежности GF
    7) pl. Pl, Priap = colei

    Латинско-русский словарь > vas

  • 5 Aufbruch

    Aufbruch, profectio (das Vorwärtsgehen, Abmarschieren). – abitus. discessus (der Fort-, Weggang). – das Zeichen zum Au. geben, signum profectionis dare (übh.); vasa conclamare, signum dare, ut milites vasa colligant (im Lager): das Zeichen zum Au. geben lassen, signum profectionis dari iubere (übh.); (vasa) conclamari iubere (im Lager): das Zeichen zum Au. u. zum Kampfe zugleich geben, signum simul itineris pugnaeque proponere (v. Feldherrn, der ein Zeichen aufstecken läßt): den Befehl zum Au. (des Heeres) geben, signa ferri iubere: sich zum Au. fertig machen, profectionem parare od. praeparare.

    deutsch-lateinisches > Aufbruch

  • 6 blasen

    blasen, I) v. intr.: 1) v. Wind, wehen: flare (z. B. ab Epiro). – aus Norden b., a septemtrionibus oriri: in den Rücken b., tergum afflare. – 2) die eingezogene Luft durch eine enge Öffnung des Mundes mit Heftigkeit ausstoßen: flare. – ins Feuer b., ignem conflare. – 3) durch Blasen beliebige Töne auf einem Blasinstrumente hervorbringen: a) übh.: canere od, cantare (mit Abl. worauf? z. B. tibiā od. tibiis). – b) in eng. Bed., bei den Soldaten durch Blasen das Zeichen zu etwas geben: α) v. Pers.: classicum canere (übh. ein Signal geben). – zum Rückzug b., receptui canere; dare signum receptui: zum Aufbruch b., vasa conclamare: zum Abzug b., classico signum profectionis dare: es wird geblasen, classicum od. signum canit. – β) von den Instrumenten selbst: canere (z. B. die Trompeten u. Hörner bliesen, tubae cornuaque cecinerunt). – c) Sprichw., mit jmd. in ein Horn b., d. i. mit ihm einverstanden sein, cum alqo conspirare od. consentire. – II) v. tr.: 1) durch Blasen verfertigen: flatu figurare (z. B. vitrum). – spiritu formare (z. B. vitrum in habitus plurimos). – 2) durch Blasen mitteilen: inflare (z. B. aquam in alcis os). – Uneig., jmdm. etwas ins Ohr b., insusurrare alci ad aurem. – 3) durch Blasen in ein Instrument beliebige Töne hervorbringen: inflare (z. B. tibiam, bucinam). – Lärm (Alarm) b., ad arma conclamare. Blasen, das. flatus (z. B. des Windes). – B. auf der Flöte, inflatus tibiae.

    deutsch-lateinisches > blasen

  • 7 conclamo

    conclamo, āre, āvi, ātum intr. et tr. [st2]1 [-] crier ensemble, proclamer. [st2]2 [-] crier avec force, s'écrier. [st2]3 [-] appeler (plusieurs personnes), convoquer, invoquer. [st2]4 [-] donner un signal, faire une proclamation (t. militaire). [st2]5 [-] appeler trois fois un mort avant de le brûler, pleurer.    - conclamare ad arma: crier aux armes.    - conclamare vasa: donner le signal de plier bagage.    - conclamari jussit: il fit donner le signal de décamper.    - conclamare + prop. inf.: proclamer que.    - conclamare + ut: demander à grands cris que.    - conclamare suos: crier le nom des siens qui viennent de mourir, dire aux siens le dernier adieu.
    * * *
    conclamo, āre, āvi, ātum intr. et tr. [st2]1 [-] crier ensemble, proclamer. [st2]2 [-] crier avec force, s'écrier. [st2]3 [-] appeler (plusieurs personnes), convoquer, invoquer. [st2]4 [-] donner un signal, faire une proclamation (t. militaire). [st2]5 [-] appeler trois fois un mort avant de le brûler, pleurer.    - conclamare ad arma: crier aux armes.    - conclamare vasa: donner le signal de plier bagage.    - conclamari jussit: il fit donner le signal de décamper.    - conclamare + prop. inf.: proclamer que.    - conclamare + ut: demander à grands cris que.    - conclamare suos: crier le nom des siens qui viennent de mourir, dire aux siens le dernier adieu.
    * * *
        Conclamo, conclamas, pen. prod. conclamare. Cic. Crier ensemble.
    \
        Conclamare ad arma. Liu. Quand tout le monde crie à l'arme, Crier à l'arme.
    \
        Socios conclamare. Ouid. Hucher, Appeler à haulte voix.
    \
        Conclamare, pro Clamare. Caesar, Conclamauit quid ad se venirent. S'escria.

    Dictionarium latinogallicum > conclamo

  • 8 conclamo

    con-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to cry or call out together.
    I.
    (Con subject.) To call or cry out together or in a body (hence often joined with omnes, universi, pariter, omnes pariter, Liv. 34, 61, 8; Curt. 5, 13, 5; 8, 11, 22; 10, 17, 3), to shout, esp. in approbation or assent (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen., with acc. and inf.:

    cum vos universi, unā mente atque voce, iterum a me conservatam esse rem publicam conclamastis,

    Cic. Phil. 6, 1, 2; Caes. B. G. 3, 18; id. B. C. 1, 7; Tac. A. 1, 8;

    ducendum ad sedes simulacrum... conclamant,

    Verg. A. 2, 233 al. —With acc.:

    quod Mithridates se velle dixit, id sutores et zonarii conclamarunt,

    Cic. Fl. 7, 17:

    victoriam suo more,

    Caes. B. G. 5, 37:

    laetum paeana,

    Verg. A. 10, 738 al. —With ut:

    tum suo more conclamaverunt, uti, etc.,

    Caes. B. G. 5, 26 fin. —So with simple subj.:

    conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet,

    Caes. B. C. 3, 6; cf.:

    igitur, conclamant, duceret quo videretur,

    Curt. 4, 1, 29.— Absol.:

    conclamat vir paterque,

    Liv. 1, 58, 12:

    ad quorum casum, cum conclamasset gaudio exercitus,

    id. 1, 25, 6; Tac. A. 3, 74.— Poet.:

    planctu conclamat uterque Isthmos,

    Stat. Th. 6, 13.—
    B.
    In partic.
    1.
    Conclamare ad arma, milit. t. t., to call to arms, to give the signal for an attack, Liv. 3, 50, 11; 7, 12, 3; 10, 32, 9; 41, 26, 2 al.—
    2.
    Conclamare vasa, to give the signal, before breaking up, for packing, i. e. to give the order for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur), Caes. B. C. 1, 66. In the same sense without vasa, id. ib. 1, 67, and id. ib. 3, 75.—
    II.
    To call together, to call to one's help (very rare):

    socios,

    Ov. M. 13, 73:

    duros agrestes,

    Verg. A. 7, 504. —
    III.
    (Con intens.) Of a single person, to call or cry out loudly or violently, to shout, exclaim (class.).
    A.
    In gen.:

    ubi abit, conclamo: Heus quid agis tu, etc.?

    Plaut. Mil. 2, 2, 22; id. Men. 5, 9, 94:

    Italiam primus conclamat Achates,

    Verg. A. 3, 523:

    hei mihi! conclamat,

    Ov. M. 6, 227; 7, 843:

    capta castra conclamavit,

    Tac. H. 3, 29 fin.:

    Ariovistus conclamavit, quid ad se venirent, etc.,

    Caes. B. G. 1, 47 fin.:

    deos omnes,

    to call upon, invoke, Sen. Oedip. 974:

    saxa querelis,

    to fill with cries, Mart. 9, 46, 5.— Absol.:

    conclamat virgo,

    cries out, Ov. M. 4, 691; 10, 385; Quint. 2, 2, 12 al.—
    B.
    Esp., with aliquem (mortuum), t. t. in the lang. of religion; of the dead, to call repeatedly by name, and lament him seven (acc. to others, eight) days, until his burial (cf. Serv. ad Verg. A. 6, 218; Schol. Luc. 2, 23;

    Dict. Antiq. p. 459, a.): ut ex maestis paulo ante domibus, quae conclamaverant suos, procurreretur in vias,

    Liv. 4, 40, 3:

    cum corpora nondum conclamata jacent,

    Luc. 2, 23:

    post conclamata imperatoris suprema,

    i. e. after this cry, Amm. 30, 10, 1:

    partem conclamare tori,

    Stat. S. 2, 6, 5.—
    b.
    In gen., to bewail, complain; cf.:

    videris immensis conclamata querelis Saxa,

    Mart. 9, 45, 5.—
    c.
    Prov.:

    jam conclamatum est,

    it is all over, all is lost, Ter. Eun. 2, 3, 57 Don.—Hence,
    A.
    conclāmans, ntis, P. a. (post-class.), noisy:

    conclamantissimus fons,

    Sid. Ep. 2, 2.—
    B.
    conclāmā-tus, a, um, P. a. (post-class.).
    A.
    Published abroad by crying out, i. e. known, celebrated:

    conclamatissimus primipilaris,

    Sid. Ep. 6, 1:

    conclamatissimae declamationes,

    id. ib. 8, 3.—
    B.
    (Acc. to III. B.) Lamentable, unfortunate:

    res,

    Serv. ad Verg. A. 2, 233:

    frigus,

    Macr. S. 7, 5, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > conclamo

  • 9 vas [2]

    2. vās, vāsis, n., altlat. u. vulg. vāsum, ī, n. u. vāsus, ī, m. (s. unten /), Plur. vāsa, ōrum, n., jedes Gefäß, Geschirr, Gerät, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: vas vinarium, Cic.: frumentarium, Getreidekorb, Porphyr.: potorium, Plin.: obscenum, Nachtgeschirr, Sen.: vitreum, Scrib. Larg.: testaceum, Hieron.: vasa aenea, Plaut. u.a.: vasa argentea, Cic.: fictilia, Nep. u. Sen.: fabrilia, Säcke (aus cilicischem Ziegenhaar), um Handwerkszeug hineinzutun, Varro r.r. 2, 11, 11: vasa comitesque, Gepäck eines Gesandten, Liv.: sit anulus tuus non ut vas aliquod, sed tamquam ipse tu, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 4. § 13. – 2) insbes.: a) Plur. vasa, das Kriegsgerät, Gepäck, conclamare vasa, Caes. u. Frontin.: colligere vasa, Cic. u. Liv. – b) das landwirtschaftliche Gerät (Pflug, Hacke, Sichel usw.), Ulp. dig. 33, 7, 8: v. den Bienenkörben, Colum. 9, 6, 1. – c) das Jagdgerät, Gratt. cyn. 219. – B) übtr., Plur. vasa, die Hoden, das Schamglied, Plaut. Poen. 863. Priap. 68, 24. – II) bildl.: vasus fictilis, von einem Dummen, der sich nicht verteidigen kann, Petron. 57, 8. – / arch. u. vulg. Nbf. Nomin. vāsum, ī, n. (vgl. Charis. 146, 26. Caper 112, 3 K. Mart. Cap. 3, 295), Plaut. truc. 54. Cato oratt. inc. fr. 10 (b. Gell. 13, 23, 1). Vitr. 8, 1, 5 codd. optt.: u. vāsus, ī, m., Petron. 57, 8: Genet. vasi (vgl. Charis. 146, 25), Fest. 169 (a), 11. Porphyr. Hor. ep. 1, 7, 30 (nach Mart. Cap. 3. § 295 auch Lucr. 6, 233, wo aber Lachm. u. Bern. vasis): Akk. vasum, Fab. Pict. b. Non. 544, 26. Vitr. 9. praef. § 11: Dat. u. Abl. vaso, Colum. 2, 2, 20. Vitr. 8, 1, 4 u. 9. praef. § 12. Plin. 24, 79; 27, 47. Scrib. Larg. 122. Gell. 3, 14, 5. Plin. Val. 1, 6; 1, 25 u.a. Gargil. Mart. medic. 41; 43 u.a. Apic. 1, 22. Schol. Iuven. 4, 33. Corp. inscr. Lat. 3, 2214; vgl. Lachm. zu Lucr. p. 363: Abl. vasi nach Mart. Cap. 3. § 295: Genet. Plur. auch vasum, nach Charis. 146, 24 (dagegen Caper (VII) 94, 12 K. vasorum non vasuum): Akk. Plur. vassa (so!), Plaut. merc. 781 G.: Abl. Plur. auch vasibus, Cassian. coenob. praef. § 1. Gargil. Mart. de arb. pomif. 4, 4.

    lateinisch-deutsches > vas [2]

  • 10 vas

    1. vas, vadis, m. (v. vado), der Bürge durch Kaution für das pünktliche Erscheinen in iure, bes. einer in re capitali vor Gericht geforderten Person (vgl. praes), I) eig.: vades publici, Liv.: dare vades, Varro LL. u.a. (vgl. cum praetori praedes vades dedissent, Liv.): vades poscere, Cic.: vades deserere, Liv. – als Bürge mit dem eigenen Leibe (bei den Griechen), vas factus est alter (Damon) eius sistendi, Cic. de off. 3, 45: vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, Cic. de fin, 2, 79. – II) übtr., vestram virtutem rerum, quas gesturus sum, vadem praedemque habeo, Curt. 9, 2 (10), 25. – Nbf. Nomin. vadis, Ennod. vit. Epiph. p. 348, 19 H.
    ————————
    2. vās, vāsis, n., altlat. u. vulg. vāsum, ī, n. u. vāsus, ī, m. (s. unten ), Plur. vāsa, ōrum, n., jedes Gefäß, Geschirr, Gerät, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: vas vinarium, Cic.: frumentarium, Getreidekorb, Porphyr.: potorium, Plin.: obscenum, Nachtgeschirr, Sen.: vitreum, Scrib. Larg.: testaceum, Hieron.: vasa aenea, Plaut. u.a.: vasa argentea, Cic.: fictilia, Nep. u. Sen.: fabrilia, Säcke (aus cilicischem Ziegenhaar), um Handwerkszeug hineinzutun, Varro r.r. 2, 11, 11: vasa comitesque, Gepäck eines Gesandten, Liv.: sit anulus tuus non ut vas aliquod, sed tamquam ipse tu, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 4. § 13. – 2) insbes.: a) Plur. vasa, das Kriegsgerät, Gepäck, conclamare vasa, Caes. u. Frontin.: colligere vasa, Cic. u. Liv. – b) das landwirtschaftliche Gerät (Pflug, Hacke, Sichel usw.), Ulp. dig. 33, 7, 8: v. den Bienenkörben, Colum. 9, 6, 1. – c) das Jagdgerät, Gratt. cyn. 219. – B) übtr., Plur. vasa, die Hoden, das Schamglied, Plaut. Poen. 863. Priap. 68, 24. – II) bildl.: vasus fictilis, von einem Dummen, der sich nicht verteidigen kann, Petron. 57, 8. – arch. u. vulg. Nbf. Nomin. vāsum, ī, n. (vgl. Charis. 146, 26. Caper 112, 3 K. Mart. Cap. 3, 295), Plaut. truc. 54. Cato oratt. inc. fr. 10 (b. Gell. 13, 23, 1). Vitr. 8, 1, 5 codd. optt.: u. vāsus, ī, m., Petron. 57, 8: Genet. vasi (vgl. Charis. 146, 25), Fest. 169 (a), 11. Porphyr. Hor. ep.
    ————
    1, 7, 30 (nach Mart. Cap. 3. § 295 auch Lucr. 6, 233, wo aber Lachm. u. Bern. vasis): Akk. vasum, Fab. Pict. b. Non. 544, 26. Vitr. 9. praef. § 11: Dat. u. Abl. vaso, Colum. 2, 2, 20. Vitr. 8, 1, 4 u. 9. praef. § 12. Plin. 24, 79; 27, 47. Scrib. Larg. 122. Gell. 3, 14, 5. Plin. Val. 1, 6; 1, 25 u.a. Gargil. Mart. medic. 41; 43 u.a. Apic. 1, 22. Schol. Iuven. 4, 33. Corp. inscr. Lat. 3, 2214; vgl. Lachm. zu Lucr. p. 363: Abl. vasi nach Mart. Cap. 3. § 295: Genet. Plur. auch vasum, nach Charis. 146, 24 (dagegen Caper (VII) 94, 12 K. vasorum non vasuum): Akk. Plur. vassa (so!), Plaut. merc. 781 G.: Abl. Plur. auch vasibus, Cassian. coenob. praef. § 1. Gargil. Mart. de arb. pomif. 4, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vas

  • 11 con-clāmō

        con-clāmō āvī, ātus, āre,    to cry out together, shout, make acclaim: ad quorum casum gaudio, L.: ‘procul este,’ Conclamat vates, V.: a me conservatam esse rem p.: occasionem amittendam non esse, Cs.: ducendum ad sedes simulacrum, V.: quod Mithridates se velle dixit: laetum paeana, V: uti aliqui proderet, Cs.: conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet, Cs.—In phrases, ad arma, to call to arms, signal for an attack: ut ad arma conclamaretur, L.: conclamatum ad arma est, L. — Vasa, to give the signal for packing up, i. e. for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur): iubet vasa militari more conclamari, Cs.: conclamatis vasis, Cs. — To call for help: socios, O.: duros agrestīs, V.—To call loudly, cry violently, shout, exclaim: Italiam, V.: quid ad se venirent, Cs.: conclamat virgo, cries out, O.—Of the dead, to call repeatedly by name, lament, bewail: suos, L. — Prov.: iam conclamatum est, all is lost, T.

    Latin-English dictionary > con-clāmō

  • 12 conclamari

        Conclamatum est. Terent. C'est faict, Il n'y a plus de remede.
    \
        Conclamare vasa. Caesar. Crier que chascun trousse ses hardes et serre son bagage et bernage pour desloger.
    \
        Corpora conclamata. Lucan. Desja enterrez, Desquels les funerailles sont parfaictes.

    Dictionarium latinogallicum > conclamari

См. также в других словарях:

  • trousser — sa robbe, Vestem colligere. Trousser par dessous et ceindre, Succingere. Se trousser, Lumbos extollere. Se trousser et apprester, Praecingere se, vel Accingere. Certainement il se trousse, Certe expedit se. Que chacun trousse son bagage, Signo… …   Thresor de la langue françoyse

  • hardes — Hardes, en pluriel, f. penac. Est de signification toute differente à celle de Harde en singulier, et signifie un amas de menu equipage servant à l usage de la personne soit civile soit militaire, voyez Hard, De sorte que ce pluriel n est pas dit …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»